Xορεύοντας στη βροχή!!!

Μου 'χες πει κάποτε, πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να μη τη ζήσουμε όπως θέλουμε.

Σου είπα ότι μπροστά της είμαστε ένα τίποτα και μπορεί να μας κάνει ό,τι θέλει.

Τότε σηκώθηκες, άπλωσες το χέρι σου και μου είπες «Μου χαρίζετε αυτό το χορό;»

Έτσι; Σε ρώτησα έκπληκτη.

Μου ζήτησες να σε εμπιστευτώ.

Έπιασα το χέρι σου και κατευθείαν με τράβηξες κοντά σου.

Σε ρώτησα αν αποσκοπούσε κάπου ο χορός.

Δεν απάντησες. Με κοίταζες στα μάτια και κατάφερες να με κάνεις να χορέψω χωρίς μουσική μόνο και μόνο ακολουθώντας εσένα.

Άρχισε να βρέχει και κοιτάξαμε κατευθείαν τον ουρανό. Χαμογέλασα.

Τι κι αν γυρνούσαμε σπίτι με πυρετό, εμείς συνεχίσαμε να χορεύουμε στη βροχή.

Άρχισες να σιγοτραγουδάς τη μελωδία από το αγαπημένο μου τραγούδι.

Θα κρυώσουμε σου είπα.

Δεν αξίζει για ένα χορό με τον έρωτά σου στη βροχή; Ακούγοντας την αγαπημένη σου μελωδία;

Δεν απάντησα. Απλά χαμήλωσα ένοχα το βλέμμα μου.

Βλέπεις αγάπη μου; Μου ψιθύρισες γλυκά. Ακόμα και όταν πεισμώνεις, η ζωή θα σου δώσει αυτό που θέλεις. Ακριβώς γιατί μας κάνει ότι θέλει. Γι' αυτό μην αντιστέκεσαι. Έχε της εμπιστοσύνη και αν έχεις έστω και μια ιδέα για το τι πραγματικά θέλεις, θα δεις πως θα σου το δώσει και με το παραπάνω.

Μου τη δίνει όταν έχεις τόσο δίκιο, παραδέχτηκα νικημένη.

Το ξέρω. Γι' αυτό δεν μπορείς χωρίς εμένα. Χαμογέλασες.

Ούτε εσύ μπορείς.

Όχι ζωή μου... Με τίποτα...

Μάρω Εφ.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ