Ζηλεύω την Ιθάκη σου. Όλα αυτά που έχεις κατακτήσει με κόπο και χρόνο πολύ. Τη ζήλευα, χωρίς να τη φθονώ, αλλά προσπαθώντας να απαθανατίσω αυτή τη δίψα σου για ζωή, το πάθος σου για να καταφέρεις όλα όσα βάζεις στόχο. Ταξίδευα και σεργιανούσα για χρόνια στις σκέψεις του παρανοϊκού μου μυαλού, να κατακτήσω έστω κάτι από το πείσμα σου. Εσύ πορεύτηκες σε πείσμα αυτού του κόσμου και παρακούγοντας τις γνώμες του. Κι εγώ πάντα σιωπηλή σου θαυμαστής, τρωτή και δεινή για σου δείξω πως νιώθω. Άφηνα στα μάτια μου το φορτίο της αποκάλυψης, κι εκείνα πρόθυμα πάντα έλαμπαν όταν σε κοιτούσαν. Δε σου έφερα ποτέ δώρα ή λουλούδια για να σε κολακεύσω, μόνο τα μάτια μου άφηνα ατελείωτα να σου μιλούν. Μήπως με ακούσεις την τρελή και με προσέξεις, ανάμεσα στα πλήθη και τη λήθη των ετών.
☞Τα μάτια, αυτές οι σιωπηλές γλώσσες της αγάπης. -Μιγκέλ Θερβάντες
Νένα Ε.