«Θέλω ακόμα μια βόλτα, έχουμε ζήσει τόσα μαζί!»Υπάρχουν πολλών ειδών βόλτες... Οι χαλαρές βόλτες εκείνες οι ανέμελες χωρίς ιδιαίτερο λόγο αλλά προσφέρουν ηρεμία. Οι διεκπεραίωτικες βόλτες που βγαίνεις με κάποιον/ους σε ανοιχτό χώρο ώστε να συζητήσετε ή να λύσετε κάτι... Οι βόλτες τύπου «ας πάρω λίγο αέρα πριν οπλίσω το καλασνικοφ». Δεν εξηγώ παραπάνω ξέρετε ακριβώς τι εννοώ... Οι βόλτες «ας μην πάρω και σήμερα ψυχοφάρμακα ας πάρω αέρα»... Ούτε εδώ εξηγώ... Υπάρχει όμως και ένα είδος βόλτα που είναι αλλιώς...
Είναι η βόλτα της ψυχής, εκείνη που επιβεβαιώνει το μια εικόνα 1000 λέξεις... Και ποτέ δεν είμαστε μόνοι, ούτε και πάνω από δυο σε αυτή τη βόλτα... Είναι μια μαγική στιγμή που αν ήταν ταινία θα έπαιζε από πίσω το listen to your heart, το alone, το crash boom bang, το She's like the wind, το Total eclipse of the heart… Και μια σειρά καψουροτράγουδων που θα κάνουν και τον πιο σκληρό παπάρα να λυγίσει μπροστά στην απόλυτη ομορφιά της απλότητας..
Αυτές οι βόλτες λοιπόν είναι και η πιο γαμημένα σπάνιες... Λες και κάτι τόσο απλό είναι πυρηνική φυσική... Και δεν τις ζητάμε ποτέ... Εγώ θυμάμαι... βόλτες, ξέχασα να ζω τέτοιες βόλτες... Βλέπεις έβαλα τον μανδύα των 30 plus, του motherhood και σταμάτησα να βολτάρω στο συναίσθημα... Εγώ όμως είμαι και η κυνική αρθρογράφος που βλέπω τη ζωή σε μια διάσταση... Σε στιγμές αναλαμπής, όμως όπως τώρα καλή ώρα, θέλω ακόμα μια βόλτα...
Μη σταματάτε να διεκδικείτε τις βόλτες τις ψυχής σώζουν μυαλά αναπλάθουν ολόκληρη τη ζωή... Και σώζουν και πολύ κόσμο από τις βόλτες με καλασνικοφ, να τα λέμε και αυτά...
Domino midas sin