Όσα ξέρει το μαξιλάρι δε τα ξέρει ο κόσμος όλος.... Έχω μιλήσει μαζί του ώρες ατέλειωτες… Σαν από μηχανής θεός κάθε βράδυ -σύντροφος, εραστης, εξομολόγος, καθρέφτης, μυστικοκράτορας.
Με έχει δει να κοιμάμαι, να μην κοιμάμαι, να μετράω πρόβατα, να κάνω σεξ, να κάνω ευχες, να βρίζω, να κατονομαζω αυτούς που βρίζω... Πραγματικά αν το μαξιλάρι είχε στόμα τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα... Κανείς δε θα είχε μαξιλάρι!!!
Ποσό θα ήθελα να υπήρχε και στους ανθρώπους αυτό... Να μπορείς να μιλήσεις, να πεις τον πονο σου, τη χαρά σου, τη σκέψη σου, την καυλα σου, χωρίς να κριθείς, χωρίς να κοιτας γύρω σου πόσοι το έμαθαν, χωρίς να φοβάσαι ότι σε μια τυχόν διαφωνία θα σου χτυπηθούν στο κεφάλι...
Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν από τα μαξιλάρια ότι τα ανείπωτα είναι ανείπωτα και πρέπει να είσαι έτοιμος γι'αυτά... Αλλιώς δεν μπορείς να είσαι φίλος, ούτε μαξιλάρι... Και ο φίλος οφείλει να είναι μαξιλάρι!!!
Τα μαξιλάρια δεν είναι αντικείμενα... Είναι οι φίλοι που εμπιστευόμαστε άνευ όρων... Μάθε από το μαξιλάρι και γίνε σαν αυτό, τότε θα μάθεις και την εμπιστοσύνη...
Domino Midas sin
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Οι άνθρωποι δεν είναι μπερδεμένοι. Τους μπερδεύουν αυτοί που τους λένε ότι δεν είναι φυσιολογικοί. Μέγα λάθος! Μπερδεμένοι και μη φυσιολογικοί ήταν παλιά με τις πεπερασμένες αντιλήψεις και ταμπέλες ματαιότητας που έβαζαν. Τώρα πια οι άνθρωποι τείνουν προς το φυσιολογικό όταν αναζητούν την αυτογνωσία, την αποδοχή και αγάπη του εαυτού τους.
Όσο μεγάλωνα ένιωθα τη ζωή να προσπερνά, κάθε μέρα έχανα την παιδικότητα μου, η αθωότητα ξεθώριαζε. Με τα χέρια κάλυπτα το πρόσωπο μου, κρυβόμουν από τον κόσμο. Το μέλλον σχεδόν αβέβαιο, πάλευε να μου ανοίγει τα μάτια, να ανοίγει παράθυρα σε ορίζοντες πρωτόγνωρους μα συνάμα παράτολμους.
Τι όμορφη που μπορείς να ζωγραφίσεις την ζωή. Φτάνει να το θες... Φτάνει να είναι κάποιος εκεί σε αυτό σου το ταξίδι να σου υπενθυμίζει την ομορφιά του προορισμού και τον στόχο σου! Τα χρώματα που βάζεις στην ζωγραφιά της ζωής σου, χρώματα ευτυχίας, χαράς, κατανόησης, αποδοχής, χρώματα έντονα και ζωηρά!
-5.png)