Γιατί έτσι όπως τα έκανες... Τα χάλασες όλα και τώρα ζητάς συγχώρεση και να επιστρέψεις στην ζωή μου... Όχι αγάπη μου δεν γίνονται αυτά... Έχεις ακούσει ποτέ για τις ''συνέπειες''; Τρομερό πράγμα και έρχονται πάντα μετά από κάθε πράξη και επιλογή μας...
Ναι μάτια μου κατέστρεψες τις δυνατότητες που είχαμε οι δυο μας... Αλλά όχι μην το παίρνεις πάνω σου... Δε μου ράγισες την καρδιά, γιατί ήταν ήδη γεμάτη ρωγμές από τους ανθρώπους που με απογοήτευσαν στο παρελθόν... Από τους ανθρώπους που αποδείχτηκε τελικά να έχεις τόσες ομοιότητες με αυτούς και ας υποστήριζες το αντίθετο...
Την εμπιστοσύνη μου προς εσένα έσπασες μόνο... Και όπως είπες και εσύ δεν προλάβαμε να νιώσουμε πολλά... Οπότε δεν μπορώ να πω πως έφτασα στο επίπεδο να νοιάζομαι τόσο πολύ για εσένα ώστε η προδοσία σου να μην σημαίνει κάτι...
Ναι προδοσία... Η πιο αισχρή προδοσία από όλες, γιατί με κοίταζες στα μάτια και ξεστόμιζες ψέματα χωρίς ντροπή... Κοιτούσα στα μάτια σου... Έβλεπα την ψυχή σου... Αναγνώριζα το ψέμα... Αλλά ήθελα να πιστέψω πως τα λόγια σου ήταν η αλήθεια σου και όχι μια απάτη... Τελικά το ψέμα σου ήταν καλά στημένο γιατί έπεισες μέχρι και τον εαυτό σου... Ή μήπως τελικά έπεισες μόνο τον εαυτό σου... για σκέψου...
Αυτά έχει η ζωή... Απλά όταν καταλάβεις το λάθος μην έρθεις να ζητήσεις αυτά που έχασες γιατί δεν τα δικαιούσαι πλέον... Θα πρέπει να παλέψεις για να τα ξανακερδίσεις... Με πράξεις γιατί το ''συγνώμη'' δεν έχει αξία όταν είναι απλά μια λέξη... Μία λέξη να πολεμά χίλιες πράξεις...
Μα και πάλι τα πράγματα δεν θα είναι ίδια... Δεν θα έχουν νόημα... Θα έχει χαθεί η γλύκα...Σαν γίνουν οι επιλογές, σαν σπάσει το γυαλί τι μπορείς να κάνεις...; Βλέπεις... Η ελευθερία των πράξεων έχει υποχρέωση συνεπειών... Τράβα λοιπόν να χαρίσεις το ψέμα σου εκεί που το έχουν ανάγκη... Εγώ είμαι για κάτι που η καρδιά σου δεν το αντέχει...
Εγώ είμαι για τα αληθινά... Για τα ολόκληρα... Για τα ''όλα ή τίποτα''... Ήσουν τίποτα, πάω για τα όλα... Και σε αφήνω να κλαίγεσαι στα ενδιάμεσα, στα μέτρια, στα αναμφίβολα!!!
Γιάννης Πατσίκας
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Οι άνθρωποι δεν είναι μπερδεμένοι. Τους μπερδεύουν αυτοί που τους λένε ότι δεν είναι φυσιολογικοί. Μέγα λάθος! Μπερδεμένοι και μη φυσιολογικοί ήταν παλιά με τις πεπερασμένες αντιλήψεις και ταμπέλες ματαιότητας που έβαζαν. Τώρα πια οι άνθρωποι τείνουν προς το φυσιολογικό όταν αναζητούν την αυτογνωσία, την αποδοχή και αγάπη του εαυτού τους.
Όσο μεγάλωνα ένιωθα τη ζωή να προσπερνά, κάθε μέρα έχανα την παιδικότητα μου, η αθωότητα ξεθώριαζε. Με τα χέρια κάλυπτα το πρόσωπο μου, κρυβόμουν από τον κόσμο. Το μέλλον σχεδόν αβέβαιο, πάλευε να μου ανοίγει τα μάτια, να ανοίγει παράθυρα σε ορίζοντες πρωτόγνωρους μα συνάμα παράτολμους.
Τι όμορφη που μπορείς να ζωγραφίσεις την ζωή. Φτάνει να το θες... Φτάνει να είναι κάποιος εκεί σε αυτό σου το ταξίδι να σου υπενθυμίζει την ομορφιά του προορισμού και τον στόχο σου! Τα χρώματα που βάζεις στην ζωγραφιά της ζωής σου, χρώματα ευτυχίας, χαράς, κατανόησης, αποδοχής, χρώματα έντονα και ζωηρά!
-5.png)