Η αναγκαιότητα της φιλίας!

"Οι φίλοι μου χαράματα" τραγουδάει η Χαρούλα κ εγώ συμπληρώνω οι φίλοι χαράματα και απογεύματα και μέρες, μήνες, χρόνια• οι φίλοι μου όλη μου την ζωή. Πάντα εδώ. 

 Έχω συναναστραφεί με πάρα πολύ κόσμο. Πάντα μεγαλύτερη εντύπωση θα μου κάνουν οι άνθρωποι που δεν έχουν φίλους. Και πάντα θα αναρωτιέμαι πώς ζουν χωρίς αυτούς. Πώς είναι δυνατόν να ζεις χωρίς φίλους; Πώς είναι δυνατόν να μην έχεις ανθρώπους να μοιραστείς την χαρά σου και την λύπη σου. Ζωή μισή.

Κάποιοι υποστηρίζουν πως η οικογένεια τους αρκεί. Όμως ρε παιδιά κακά τα ψέματα.. άλλο η μάνα σου ο πατέρας σου τα αδέλφια σου και άλλο η κολλητή σου και ο κολλητός σου. Είναι αυτοί που συμπληρώνουν τη ζωή μας, που την ομορφαίνουν. Που μας δίνουν δύναμη στις δύσκολες στιγμές. Οτι Βλακεία και να σκεφτούμε να κάνουμε Θα δεχτούν να την κάνουν μαζί μας. 

 Γιατί η ζωή δεν είναι ένας γκόμενος ή μία γκόμενα. Είναι πολλά περισσότερα. Η ζωή είναι μοιράζομαι αγάπη, εμπειρίες, γέλιο, κλάμα, γκάφες, επιτυχίες. Και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να μένεις μόνος και να μην έχεις έναν άνθρωπο έξω από την οικογένειά σου να ανοίξεις την καρδιά σου και να ταυτιστεί μαζί σου ή να σε βρίσει ή να σου δώσει το χέρι για να σηκωθείς. 

τ.β.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ