Εγώ και εσύ μαζί... Εσύ και εγώ μαζί...
Σαν το μαζί δεν έχει τιποτα...
Πόσα μας χωρίζουν και πόσα μας ενώνουν
Εδώ όμως μαζί...
Εγώ και ο εγωισμός μου, εσύ και ο δικός σου εγωισμός και το παλευουμε μαζί και οι εγωισμοι μας αρχίζουν και αυτοί να ζουν μαζί αν και δε χωνεύονται... Το δικό μας μαζί τους συμβιβάζει...
Η βαρεμάρα μας μαζί, εσύ ποδόσφαιρο, εγώ ταινίες, εσύ αθλητικά, εγώ ρομάντζα, όλα αυτά μαζί στο σαλονακι μας...
Στο κρεβάτι μαζί θα κάνουμε έρωτα, θα με χορτάσεις και θα σε χορτάσω, ή τις μέρες που εγώ είμαι άσχημη, χοντρή, με σπυριά και φόρμες πιτσιλωτες με χλωρίνη, γυρνάμε μαζί τους κώλους μας και κοιμόμαστε μαζί...
Η προσωπική μας ελευθερία ζει μαζί με το τάβλι σου, τον καφέ μου, το ποτό σου, το δικό μου, οι φίλοι μου, οι φίλοι σου, οι φίλοι μας, μαζί... Δε βγαίνει η ζωή χωρίς μαζί, δε βγαίνει η στιγμή με λάθος μαζί... Δεν υπάρχει το για πάντα μαζί... Υπάρχει το μαζί, για όσο μαζί δε χρειάζεται κόπο...
Domino Midas sin
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Όσο μεγάλωνα ένιωθα τη ζωή να προσπερνά, κάθε μέρα έχανα την παιδικότητα μου, η αθωότητα ξεθώριαζε. Με τα χέρια κάλυπτα το πρόσωπο μου, κρυβόμουν από τον κόσμο. Το μέλλον σχεδόν αβέβαιο, πάλευε να μου ανοίγει τα μάτια, να ανοίγει παράθυρα σε ορίζοντες πρωτόγνωρους μα συνάμα παράτολμους.
Τι όμορφη που μπορείς να ζωγραφίσεις την ζωή. Φτάνει να το θες... Φτάνει να είναι κάποιος εκεί σε αυτό σου το ταξίδι να σου υπενθυμίζει την ομορφιά του προορισμού και τον στόχο σου! Τα χρώματα που βάζεις στην ζωγραφιά της ζωής σου, χρώματα ευτυχίας, χαράς, κατανόησης, αποδοχής, χρώματα έντονα και ζωηρά!
Μα νερό να γίνονταν και ανάμεσα από τα δάχτυλα σου να έβρισκαν διέξοδο που το κακό; Τα χέρια σου μια φορά θα τα μούσκευες... θα ένιωθες την γλυκιά δροσιά της προσπάθειας στα ακροδάχτυλά σου... θα σου κόβονταν η ανάσα και εκεί που θα νόμιζες ότι αναπνοή δεν μπορείς να πάρεις και πως ήρθε η ώρα να πεθάνεις...
Αέρας...
-5.png)