Χριστουγεννιάτικη πρώιμη μελαγχολία...

Η πόλη άρχισε να ζει με φώτα αναμμένα
Μα την νιώθω τόσο άδεια, χωρίς εσένα.

Μια γιορτή που αν την περνάς μοναχικά μοιάζει συνήθεια.
Αν δε μοιράζεσαι τις μέρες της χαράς
πλήττεις στα αλήθεια.
Πόσο μου λείψανε οι μεγάλες οι παρέες, που κάναν τις βραδιές αξέχαστες κι ωραίες.
Πόσο πολύ μου έλειψαν οι συναντήσεις, που είχανε γέλια κι αυθόρμητες συζητήσεις.

Φέτος Χριστούγεννα και πάλι πλησιάζουν.
Κι ας τα περίμενα, νιώθω πως με τρομάζουν.
Τόσα λαμπιόνια δεν καλύπτουν πια τη θλίψη
Και τα στολίδια μου θυμίζουν ανθρώπους που μου έχουν λείψει.

Κι εσύ στολίζεις σε άλλα σπίτια.
Εσύ στολίζεις άλλα σπίτια
Σε μέρες χαράς, στα μαγαζιά τα γιορτινά

Μοιράζεις δώρα, αγκαλιές και φιλιά

Μιλάς με το χαμόγελο.
Τίποτα δε με θυμίζει πια;
Άραγε τι να σκέφτεσαι, που κρύβεις και δε λες;
Άραγε έχεις κατά νου ταξίδια και εκδρομές.
Έμεινα μόνη σε μια πόλη
που σε θυμίζει όπου και αν δω.

Τα φετινά Χριστούγεννα, με μια ελπίδα ζω, να τα περάσουμε μαζί και σαν παιδάκι να χαρώ.

Νένα Ε.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ