Άνθρωποι και μέρη. Άνθρωποι και μουσικές. Άνθρωποι και συναισθήματα. Άνθρωποι και στιγμές. Και τελικά τι μένει; Όλα τα άλλα εκτός από τους ανθρώπους.
Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι πλάσματα που μπορείς να εμπιστευτείς. Πάντα σου δίνουν στοιχεία γι'αυτό, αλλά εσύ επιλέγεις να τα αγνοήσεις. Και το κάνεις γιατί φοβάσαι τη μοναξιά. Δεν θες να είσαι από αυτούς που θα γεράσουν μόνοι.
Και; Λες και δεν θα πεθάνεις μόνος στο τέλος. Λες και όλη αυτή η διαδικασία θα σου δώσει και κάποιον άλλον μαζί σου, σε αυτό το αιώνιο μυστήριο του μετά. Ζεις τη ζωή σου για σένα, για κανέναν άλλον. Όλοι όσοι συναντάς είναι απλά οδοί για να βιώνεις συναισθήματα και καταστάσεις, προκειμένου κάποια στιγμή να φτάσεις στην πληρότητα.
Τι κι αν, χρόνια μετά, περνάς από τα μέρη που περνούσες με τους αγαπημένους σου, τι κι αν ακούς τις μουσικές σας με νοσταλγία. Οι άνθρωποι φεύγουν. Όλα αυτά που σου έδωσαν όμως μένουν, και είναι δικά σου για πάντα.
Grey turned black
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Οι άνθρωποι δεν είναι μπερδεμένοι. Τους μπερδεύουν αυτοί που τους λένε ότι δεν είναι φυσιολογικοί. Μέγα λάθος! Μπερδεμένοι και μη φυσιολογικοί ήταν παλιά με τις πεπερασμένες αντιλήψεις και ταμπέλες ματαιότητας που έβαζαν. Τώρα πια οι άνθρωποι τείνουν προς το φυσιολογικό όταν αναζητούν την αυτογνωσία, την αποδοχή και αγάπη του εαυτού τους.
Όσο μεγάλωνα ένιωθα τη ζωή να προσπερνά, κάθε μέρα έχανα την παιδικότητα μου, η αθωότητα ξεθώριαζε. Με τα χέρια κάλυπτα το πρόσωπο μου, κρυβόμουν από τον κόσμο. Το μέλλον σχεδόν αβέβαιο, πάλευε να μου ανοίγει τα μάτια, να ανοίγει παράθυρα σε ορίζοντες πρωτόγνωρους μα συνάμα παράτολμους.
Τι όμορφη που μπορείς να ζωγραφίσεις την ζωή. Φτάνει να το θες... Φτάνει να είναι κάποιος εκεί σε αυτό σου το ταξίδι να σου υπενθυμίζει την ομορφιά του προορισμού και τον στόχο σου! Τα χρώματα που βάζεις στην ζωγραφιά της ζωής σου, χρώματα ευτυχίας, χαράς, κατανόησης, αποδοχής, χρώματα έντονα και ζωηρά!
-5.png)