Η Γη αυτή τη στιγμή έχει πάνω της 7,7 δισεκατομμύρια ανθώπους. 7,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι αγωνίζονται και μοχθούν κάθε μέρα, πηγαινοέρχονται αδιάκοπα, ζώντας τη ζωή τους. Σε αυτή τη ζωή έχει αποδειχτεί πως ο καθένας μας θα συναντήσει περίπου 80.000 άτομα. 80.000 διαφορετικές οντότητες, κάθε στιγμή, παντού.
Είναι η τελευταία στιγμή που είσαι ο «εαυτός» σου. Όσο συνεχίζεις να διαβάζεις, δεν είσαι πια το ίδιο άτομο. Όσο αλληλεπιδράς με τα λόγια και τις σκέψεις ενός οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου, αυτόματα αλλάζεις. Οποιαδήποτε πληροφορία, οποιαδήποτε εμπειρία, οποιαδήποτε συζήτηση καταγράφεται και φιλτράρεται στον εγκέφαλό μας, και αξιοποιείται όποτε χρειάζεται, χωρίς εμείς να το καταλάβουμε.
Ευτυχώς το ίδιο μας το σώμα προνοεί και φροντίζει για την προσαρμογή μας, γιατί αν ήταν στο χέρι μας, πιθανότατα να είχαμε κολλήσει σε έναν βρωμερό βούρκο, μη μπορώντας να ξεφύγουμε από τους μεγατόνους του εγωισμού μας και την αβάσταχτη παραδοχή του σφάλματος. Ναι, ακόμα υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι. Αυτοί που πιστεύουν πως η αλλαγή είναι εχθρός της βολής, αυτοί που θα υπερασπιστούν τη γνώμη τους, ακόμη κι αν είναι εντελώς ανυπόστατη προκειμένου να μη βγουν λάθος.
Αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι δεν θα ζήσουν ποτέ τη ζωή τους στο έπακρο. Θα μείνουν κολλημένοι στη μικρότητα του εγώ τους, βάζοντας πάνω απ'όλα την ύπαρξη τους. Ποτέ δεν θα αλλάξουν, ποτέ δεν θα προσαρμοστούν, ποτέ δεν θα αξιοποιήσουν όλα όσα θα τους δώσουν αυτοί οι 80.000 ταξιδιώτες με τους οποίους θα συναντηθούν κάποτε. Αυτοί θα σε αλλάξουν είτε έμμεσα είτε άμεσα, θα σε βοηθήσουν να εξελιχθείς. Μη σε νοιάζει αν θα είναι προς το «καλό» ή προς το «κακό», πραγματικά είναι αδιάφορο. Να σε ενδιαφέρει μόνο το να αλλάζεις, γιατί το ακίνητο βρωμίζει και πεθαίνει.
Grey turned black
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Οι άνθρωποι δεν είναι μπερδεμένοι. Τους μπερδεύουν αυτοί που τους λένε ότι δεν είναι φυσιολογικοί. Μέγα λάθος! Μπερδεμένοι και μη φυσιολογικοί ήταν παλιά με τις πεπερασμένες αντιλήψεις και ταμπέλες ματαιότητας που έβαζαν. Τώρα πια οι άνθρωποι τείνουν προς το φυσιολογικό όταν αναζητούν την αυτογνωσία, την αποδοχή και αγάπη του εαυτού τους.
Όσο μεγάλωνα ένιωθα τη ζωή να προσπερνά, κάθε μέρα έχανα την παιδικότητα μου, η αθωότητα ξεθώριαζε. Με τα χέρια κάλυπτα το πρόσωπο μου, κρυβόμουν από τον κόσμο. Το μέλλον σχεδόν αβέβαιο, πάλευε να μου ανοίγει τα μάτια, να ανοίγει παράθυρα σε ορίζοντες πρωτόγνωρους μα συνάμα παράτολμους.
Τι όμορφη που μπορείς να ζωγραφίσεις την ζωή. Φτάνει να το θες... Φτάνει να είναι κάποιος εκεί σε αυτό σου το ταξίδι να σου υπενθυμίζει την ομορφιά του προορισμού και τον στόχο σου! Τα χρώματα που βάζεις στην ζωγραφιά της ζωής σου, χρώματα ευτυχίας, χαράς, κατανόησης, αποδοχής, χρώματα έντονα και ζωηρά!
-5.png)